Nasze małe miejsce w sieci

Rudzielec szedł mamrocząc coś pod nosem i tylko "na zdechłego wieloryba" mogło dotrzeć do uszu przypadkowego słuchacza, gdy kręcąc nosem z odrazą patrzyła na swój but unurzany w jakimś psim gównie. Pewnie pupilek nauczycielki dobrych manier zrąbał się tuż pod nosem odźwiernego, który nawet spadającej gwiazdy by nie zauważył, nawet gdyby rąbnęła tuz przed jego drzwiami, a co dopiero subtelnej kupki nieodrosłego pekińczyka. Ale w chodzie tej kobiety było coś czego nie można było zwalić na klejący się do podłogi but...szła na lekko rozstawionych nogach, co przy jej stroju, a mianowicie mocno dopasowanych spodniach i takiejże skórzanej kurtce, dawało wrażenie, że owe spodnie niechybnie ja tu i ówdzie obcierają, i tylko przytroczony do paska skórzany bat, zamykał usta co mniej powściągliwym. Tyle że spodnie miała bardzo wygodne. W sam raz takie, by nie bacząc na elegancję wspiąć się na reję i razem z całą załogą refować grota, gdy wichura o mało masztu nie złamała, chcąc tej kobiecie udowodnić, że na morzu tylko ona, znaczy wichura, może być rodzaju żeńskiego. Nic bardziej mylnego. Yula wrzaskiem, batem, ale przede wszystkim doświadczeniem wodziła całą męską załogę jak stado owieczek, a teraz przyszło jej na lądzie stanąć i choć ona już mentalnie nastawiona była na poruszanie się po płaskim, zdecydowanie nie chybotliwym podłożu, to ciało jeszcze w nawyku miało dążenie do zachowania równowagi na kołyszącym się pokładzie.
- O żeż ty kurduplu chędożony!- warknęła zdecydowanie głośniej na samo wspomnienie pekińczyka, ale to nie pekińczyk się jej prawie, że plecy wpakował, gdy zatrzymawszy sie nagle postanowiła o krawędź schodów but oczyścić. Przedziwnym zrządzeniem losu owe słowa trafiły prosto na idąca za nią kobietę, która nijak pekińczyka nie przypominała.
-Ups, przep...- zaczęła, ale dalsza cześć utknęła jej w gardle, gdy spojrzała kogo takim pięknym słowem obdarowała. Skądś się jej ta gęba znajoma wydawała. No trochę tak, jakby na swoje odbicie w lustrze patrzyła...tylko lustro nieco krzywe, bo tuszy jej dodało. I zachlapane...bo ona przecież żadnych pryszczy na twarzy nie miała.

Zakrztusiła się, opluła piwem siebie i pół metra dookoła, a oczy jej niemalże z orbit wyskoczyły, gdy się suchotniczym kaszlem zaniosła, w chwili gdy piwo miast do żołądka to o krtań zahaczyło.
-Nagrobek?- zapiała niczym rasowy kogut- Jaki u licha nagrobek? Co roku Ci na urodziny kartkę przysyłałam, a Ty mnie pochowałaś? Dla tych nędznych paru groszy zakopałaś mnie pod ziemią? No wiesz...- oburzenie jej nie miało granic. Stół zaczął drżeć poruszony rytmicznym uderzaniem buta o stołową nogę, ale w końcu Yula emocje opanowała, choć kufel na tym ucierpiał roztrzaskany o podłogę.
-Ups, miał pecha- z rozrzewnieniem popatrzyła na rozbite szkło lśniące na podłodze niczym tysiące kropel rosy.
-Na pohybel szkole. Nic dobrego z bzdur jakie tam do głowy wciskają przyjść nie może. Zycie, moja droga, życie to najlepsza szkoła!- upiła łyk piwa, choć łyk to stanowczo za mało na pół kufla, które jednym haustem wytrąbiła- Czegoś się tam nauczyła? Jak haftować serwetki? Robić na drutach skarpetki dla ukochanego...a właśnie..ukochanego- podejrzliwie łypnęła na nią wzrokiem- Ty? Z nauczycielem? Ładnie to tak...pani wzorowa uczennico?- słowem nie wspomniała o jego wadzie wzroku skoro tych pryszczy na twarzy zwykł nie zauważać, no ale żeby nauczyciel? Toż to jakiś stary dziadyga musi być, skoro Mistrzem go tytułuje. Stary, ale jary? Czy intelektem tak Ari omamił, że ta innych jego...ekhem...niedociągnięć nie widzi. Miała ta jej siostrzyczka słabość do nauki i jej przedstawicieli, ale żeby życie sobie marnować z jakimś molem książkowym?! Nie-wia-ry-go-dne!!!

-No, całkiem możliwe. Tylko wiesz...- nachyliła się i takim samym konspiracyjnym szeptem dodała- Taka trochę transakcja jednorazowa..wiecznie dziewicą nie da się być, zwłaszcza jak się z mężczyzną pod jednym dachem mieszka. Chyba, ze on..ten..no..ułomny jest- jedno piwo to stanowczo za mało, by Yule wpędzić w błogi nastrój, ale spotkanie po latach to co innego. Może żadna z jej kartek nie doszła, może nie widziały się dziesięć lat, ale więzów krwi to nie rozerwie i choćby największą jędzą pod słońcem się stała, choćby pryszcze pokryły ją całą od stóp do głów na podobieństwo ospowatych, choćby postanowiła za mąż za starego kuternogę wyjść...to zawsze będzie jej siostra.
-To jakie są twoje plany życiowe? Oprócz pozostanie wieczną dziewicą ku chwale alchemii?

Yula tylko z posępną miną rozwaliła się na krześle, niewiele sobie robiąc z braku manier jakim błyszczała niczym jedna z gwiazd, w które Ari wlepiała rozmarzone spojrzenie. Siedziała i patrzyła, patrzyła i siedziała, a wzrokiem mogłaby zabić każdego, który akurat by się napatoczył...a że była to mucha zwabiona zapachem, mimo czyszczenie, ciągle unoszącym się znad jej buta, to...stół zadrżał, kufle zadźwięczały smętna melodią, piwo się wzburzyło..mucha padła.
-Chcesz mi powiedzieć, że ten szur lądowy, dla którego stryczek na rei to łaska, bo pod kilem trzeba by to truchło przeciągnąć, chcesz powiedzieć, że ta łajza jedna Cię wykorzystuje?- oj zawrzało w Yuli. Jej rude włosy zdawały się płonąc gniewem, a błysk w oczach tez nic dobrego nie wróżył. Huknęła pięścią w stół, a dookoła zapadła głucha cisza.
-Gdzie ten chędożony astrolog? Mów, bo i tak zaraz jego gęba na nieboskłonie pośród jednej z konstelacji się pojawi! Piwaaaaaaaaa!- wrzasnęła do wtóru z drugim uderzeniem w stół i w głębokim poważaniu miała, czy to jego siostra czy inna przydupnica zaraz wylezie zza szynku, by jej zwrócić uwagę na nieprzystojne zachowanie.

Ostatnio edytowany przez Yula (2009-08-13 09:12:42)

-Kochana- Yula poderwała się z krzesła i mało brakowało, a wskoczyłaby na stół, by wytyczyć szlak wędrówki ku świeżemu powietrzu- nigdzie tyle powietrza nie znajdziesz co na pełnym morzu! Powiedz słowo a za tydzień odpływamy...no, za piec dni jak tych nierobów pogonie znad beczki rumu do naprawiania żagli i takielunku- puściła do niej oko co miało znaczyć, że co jak co ale poganianie nierobów wychodzi jej całkiem dobrze
-Dobrze Ci to zrobi...na cerę- zaśmiała się, ale całkiem serdecznie- Poza tym poznasz prawdziwych mężczyzn, a nie jakiegoś zafajdanego naukowca co patrząc na kobietę widzi ciąg cyferek- Yula gadała jeszcze jak najęta o urokach życia na morzu, słowem jednak nie wspominając o tym jak jej się życie poukładało. Trudno bowiem byłoby domniemywać, że życie kobiety rzuconej pośród wiecznie niezaspokojonych marynarzy, jest łatwe, a skoro wyszła z tego z niezauważanym uszczerbkiem na zdrowiu..no cóż, widocznie jakiś potężny protektor musiał się jej trafić. Tak więc o sobie milczała, no z wyjątkiem barwnych opisów walki z żywiołem i patrząc na jej zawziętość nie sposób było do siebie myśl dopuścić, że kłamie. Albo chociaż przesadza.
-To jak? Gotowa na wyprawę?

Córka karczmarki podając kufle powiedziała:
- Ari, ciszej troszkę proszę... Wieczór się zbliża, a wraz z nim sama wiesz kto do karczmy ściąga. Nie ma co niepotrzebnie zwracać na siebie uwagę - zebrała z ziemi potłuczony kufel i odeszła spiesznie dalej pomagać. Jak ćmy do światła tak teraz ludzie po pracy zaczęli się schodzić do tawerny w poszukiwaniu trunków i rozrywki. Rybacy głownie, bo to dzielnica portowa, ale nie zabrakło także przedstawicieli innych zawodów. Jedną z popularniejszych profesji po zmroku jest rzezimieszek, więc nie mogło ich i tu zabraknąć. Naciągali, kantowali, zaczepiali - robili to co najlepiej umieli. Każdy zakamarek szynku był zajęty. W jednym siedziała parka szepcząca sobie coś czule do ucha i mająca rozbiegane dłonie, kolejny zajmowała postać w kapturze oparta o ścianę, następny kąt to stolik do gry w trzy karty - mało światła i szybkie ręce szulera, idealne warunki.Ostatni ciemny róg karczmy zajął bard, który raczej nie dla sławy ani zarobku a bardziej z nudów zaczął brzdąkać coś na swej lutni.  Do Was zaś podeszło dwóch mężczyzn, rybacy sądząc po zapachu. I nie wiadomo czy bujają się bardzo bo niedawno też zeszli na ląd czy dlatego, że już za dużo wypili.
- Znaczy... wieczór dobry..eee... może panienki zatańczą z nami..?...eee... albo napiją..? - spytał ten co jeszcze mógł mówić i wyciągnąwszy swoje łapska chwycił Ari próbując wyprowadzić ją na środek karczmy aby potańczyć.

-Słuchaj no ty beczko pełna rybich flaków- Yula odchyliła się na krześle. Coś niepokojąco skrzypnęło i zamarła na moment w oczekiwaniu czy krzesło nadjedzone przez korniki zaraz się pod nią nie rozpadnie. Na wszelki wypadek porzuciła pierwotną myśl co by sobie beztrosko po balansować na krzesełku, bo to nie cyrk, by klauna z siebie robić jak gruchnie rzycią na podłogę. -Panienki to Ty możesz sobie mówić do tych w rogu co ściany podpierają...- z wielkim zainteresowaniem przyglądała się swoim paznokciom, przez chwilę nawet głowy nie unosząc by spojrzeć czy jej słowa wywierają jakiś efekt. Na statku jej słowo było święte i nie miała zamiaru dyskutować z pierwszym lepszym poławiaczem śledzi, który fregaty od brygu nie odróżnia.
-Tu siedzą panie, damy, bo jak nie damy- jej głos przybierał na sile, zwłaszcza, ze porzuciła przyglądanie się skórkom i spojrzała na dwóch amatorów tanecznych wywijasów-..to damy tak w ryja, że  bajdewindem polecisz w stronę Wysp Miłosierdzia. Jak na nie trafisz.- zastukały paznokcie o blat stołu i każde marynarskie ucho od razu wychwyciło melodię "piętnastu chłopa na Umrzyka Skrzyni", a powszechnie wiadomo, że z piętnastu ostał się ino jeden.